Historia

Zgromadzenie Sióstr Służebniczek założone w 1850 roku przez błogosławionego Edmunda Bojanowskiego wyrosło z jego głębokiej troski o los dziecka wiejskiego pozbawionego, w czasach jemu współczesnych, elementarnej opieki. Zasadniczym celem tego zgromadzenia było zakładanie i prowadzenie ochronek wiejskich dla dzieci w wieku przedszkolnym, w których siostry nie tylko miały opiekować się dziećmi, ale także troszczyć się o ich rozwój fizyczny, intelektualny i religijno-duchowy. Drugim celem zgromadzenia była służba ludziom chorym, biednym i opuszczonym na wsi.

Pochodzący z Wilamowic metropolita lwowski arcybiskup Józef Bilczewski ufundował w 1908 roku ochronkę w swojej rodzinnej miejscowości. Nieprzypadkowo powierzył prowadzenie Ochronki właśnie Siostrom Służebniczkom- Zgromadzeniu rdzennie polskiemu, którego dom macierzysty znajduje się w Starej Wsi pod Brzozowem (woj. podkarpackie). Uzasadnił to w akcie fundacyjnym: „każdy kto żyje na ziemi polskiej powinien kochać Ojczyznę i naród polski (…) przodkowie mieszkańców Wilamowic byli innej narodowości, przecież osiedliwszy się w kraju polskim doznali tu gościnnego przyjęcia. (…) Ze względu na to, że utworzona niniejszym aktem ochronka ma na celu ułatwić mieszkańcom Wilamowic wychowanie dzieci w duchu katolickim i polskim postanawiam, aby osoby prowadzące ochronkę nie tylko odznaczały się przywiązaniem do świętej wiary katolickiej, ale także, by były zawsze narodowości polskiej.”

Przeważająca część mieszkańców Wilamowic byli to ludzie szczerze po katolicku wierzący i bardzo życzliwi siostrom, zawsze spieszyli im z pomocą, zwłaszcza w pracach polowych. Początki mimo wszystko nie były łatwe, ponieważ mieszkańcy Wilamowic od wieków kultywowali swoją gwarę i obyczaje, dlatego siostra prowadząca ochronkę miała trudności w porozumieniu się z dziećmi, które nie znały języka polskiego ani niemieckiego. Po roku Siostry mogły się jednak cieszyć pierwszymi owocami pracy w Wilamowicach. Rodzice chętnie przyprowadzali dzieci do ochronki, a dzieci z zapałem uczyły się wierszyków i pieśni polskich. Bardzo chętnie brały też udział w różnych przedstawieniach, które grano zwykle w sali gminnej dla licznie zebranej miejscowej publiczności. Były to różne przedstawienia okolicznościowe, np. z okazji św. Mikołaja czy Dnia Matki, ale też religijne jak Jasełka czy sztuki o tematyce pasyjnej oraz patriotycznej. Zazwyczaj przedstawienia grano kilka razy. Siostry same szyły stroje i przygotowywały potrzebne rekwizyty angażując do pomocy również rodziców ochronki, co bardzo integrowało miejscową ludność. Bardzo ważnym elementem wychowania było wdrażanie dzieci do świadomego i czynnego uczestnictwa w liturgii Kościoła. Maluchy pod kierownictwem siostry uczestniczyły we Mszy Świętej w kościele parafialnym, a później w kaplicy ochronkowej. Brały również udział w nabożeństwach różańcowych, majowych i roratach. Siostry umiejętnie starały się przez lata kształtować wrażliwość dzieci, wplatając treści ponadczasowe i uniwersalne. Nade wszystko oddziaływały własnym przykładem dobrego, chrześcijańskiego, pracowitego życia służąc szczerze Panu Bogu i bliźnim, zwłaszcza potrzebującym.

Napad hitlerowskich Niemiec w 1939r. na Polskę przerwał dobroczynną działalność sióstr, od 1 grudnia placówkę przejęła niemiecka wychowawczyni. Po zakończeniu działań wojennych zajęcia w ochronce rozpoczęły się już 31 maja 1945r. natomiast od roku 1950 roku nasiliły się kontrole państwowe zarówno w ochronce jak i gospodarstwie sióstr. Efektem niektórych kontroli były wyrazy uznania, gdyż ochronka osiągała wysokie wyniki w rankingach międzyzakładowych. Jednak 25 czerwca 1962 roku władze państwowe odebrały siostrom przedszkole i przekazały je świeckim. Na pożegnanie odprawiona została Msza Święta w kaplicy ochronkowej, po której dzieci wraz z rodzicami ze łzami żegnały się z siostrami. Siostry oddzieliły pomieszczenia świeckiego od tej pory przedszkola od reszty domu zakonnego. W czerwcu 1991 roku oddano siostrom przedszkole. Po kapitalnym remoncie- dzięki życzliwości i finansowemu wsparciu ks. Prałata Michała Boguty, proboszcza Wilamowic oraz władz Gminy 16 września uroczyście otwarto i poświęcono ochronkę. W późniejszych latach urządzono w ogrodzie plac zabaw. W 2008 roku razem z całą parafią świętowano 100 lecie pracy sióstr w Wilamowicach. W tym roku także rozpoczęto przygotowania do budowy nowej ochronki.

O ile sama koncepcja budowy nowej ochronki dla dzieci w Wilamowicach była Parafii p.w. Trójcy Przenajświętszej bliska od wielu lat, trudno było znaleźć środki finansowe. Ks. Proboszcz Michał Boguta zdecydował się na śmiały krok, powierzając projekt Bożej Opatrzności i wstawiennictwu św. Arcybiskupa Józefa Bilczewskiego i w listopadzie 2011 r. mogliśmy oglądać wielkie dzieło wszystkich osób zaangażowanych w jego realizację – wybudowaną nową ochronkę w Wilamowicach – budynek nowoczesny i bezpieczny– wybudowany po to, by służyć najmłodszym mieszkańcom okolicy, by zapewnić im edukację przedszkolną, dzięki której śmiało i odważnie postawią pierwsze kroki w szkołach podstawowych. Obiekt wybudowany dzięki wsparciu Unii Europejskiej, przy ogromnym zaangażowaniu – także finansowym Parafii Wilamowice. Po dzień dzisiejszy siostry z miłością służą najmłodszym dzieciom, poświęcają swoje siły, stwarzając w ochronce atmosferę wzajemnego zrozumienia i życzliwości, bowiem jak mawiał bł. Edmund Bojanowski „dzieci to najdroższy skarb Pana Jezusa”.